Verified answer

เราว่าจริงนะเพราะ เราก็คล้ายๆกับคุณเหมือนกัน

เพื่อนที่คุ้นเคยกันล้วนแต่อยู่ต่างจังหวัดไกลกันคนละทิศละทางเลยดูเหมือนไม่มีเพื่อน

บางคนครอบครัวเขาชอบสันโดษเราก็เกรงใจไม่กล้าชวนไปไหนๆ

ที่คบกันอยู่พูดคุยกันรู้เรื่องก็วัยกล้วยไม้ใกล้ม้วยทั้งนั้น ตอนนี้ก็ล่วงหน้ากลับบ้านเก่าไปทีละคนๆอย่างหน้าใจหายเพื่อนเราก็เลยน้อยลง น้อยลง น้อยลง

จริงครับ.........

นับวันคุณจะมีเพื่อนน้อยลง ถ้าไม่ได้ติดต่อกัน (งั้นก็ติดต่อเพื่อนอย่าให้ขาด)

สุดท้าย คุณจะมีเพื่อนใหม่ ที่จริงใจ ก็คือ ครอบครัวคุณครับ.................

อายุมากขึ้นเพื่อนเพิ่มขึ้นนะคะ เพราะส่วนใหญ่แยกกันไปช่วงเรียนต่อ - ทำงาน

พออายุมากขึ้นก็ย้ายกลับ บางคนงานเพิ่งลงตัว ลูกๆโตก็จัดเวลามาพบกันได้

โทรศัพท์บ้างเมลล์บ้างให้ข้อมูล หรือปรึกษากัน

เพื่อนตั้งแต่อนุบาล - ปริญญาตรี แล้วยังเพื่อนที่มารู้จักกันใหม่ เพื่อนบ้านที่ย้ายไปแล้ว ยังติดต่อกันอยู่ แม้แต่งานก็ทำให้ได้เพื่อนดีๆมาเพิ่มค่ะ

คุณอาจจะเกรงใจมากเกินไป การติดต่อเพื่อนไม่ต้องใช้เวลานานเกินนาทีค่ะ แค่โทร.ไป "สวัสดี..แค่นี้นะ " " คิดถึงจ้ะ บาย" หรือเคาะ msn เมลล์ ไปบ้าง ทำบ่อยๆเพื่อนจะเริ่มติดต่อคุณ ว่าแต่ตัวคุณเองแน่ใจว่าต้องการติดต่อเพื่อนหรือเปล่าคะ

เป็นความจริงเพราะยิ่งเราได้ทำงาน มีครอบครัว มีลูก เลยทำให้ยิ่งห่างกันไปเรื่อยๆ และถ้าไม่ได้คุยกันเพื่อนบางคนก็อาจหายไปเลยล่ะ แต่วิธีที่ดีที่สุดที่จะรักษาเพื่อนให้อยู่กับเราไปจนแก่เฒ่าก็ต้องพยายามพูดคุยกันทางโทรศัทพ์ถามสารทุกข์สุกดิบกันบ้าง อย่างน้อย 2-3 เดือนต่อครั้งก็ยังดี

ก็มีส่วนเป็นความจริงนะ เพราะการจะคบกันแบบจริงใจสมัยนี้ยากจริงๆ เพื่อนที่คบแบบจริงใจได้ก็น่าจะเป็นเพื่อนสมัยเรียน แต่ก็ไม่ยากนะถ้าเราจะมีเพื่อนใหม่

ที่ต่างรุ่น ต่างสถานะ ต่างเพศ ก็เป็นไปได้ตลอด ลองคบกันไป เป็นเพื่อนกันไป ถ้าเข้ากันได้ก็จะสนิทกันมากกว่าเพื่อนสมัยเก่าๆก็ได้

เรายินดีจะรู้จักทุกคน แบบไม่ผูกมัดอะไรทั้งสิ้นจ๊ะ อยากเป็นเพื่อนทุกคนที่ต้องการมีเพื่อน มีอะไรก็ติดต่อมาได้นะเพื่อนๆ

ส่วนตัวเราเองก็เป็นแบบนี้ อาจเป็นเพราะเราด้วยที่ไม่นิยมการมีเพื่อน เพราะว่าโดยส่วนตัว เวลาที่จะไปไหน เราก็มีแม่ มีแฟน มีน้อง มีพี่ ไปด้วยกัน ซึ่งบุคคลเหล่านี้ เป็นได้มากกว่าคำว่าเพื่อน เวลาเรามีปัญหาอะไร เราชอบคุยกับแม่ ซึ่งแม่ของเรา เป็นที่ปรึกษาที่ดีมาก และ แม่ชอบสอนและพูดให้แง่คิดเสมอ (คุยไม่เคยเบื่อเลยกับแม่) เรายังมีพี่กับน้องที่อายุไล่เลี่ยกัน ซึ่งเป็นข้อดี เวลาไปเที่ยวเราเหมือนเพื่อนๆกันเลย และที่สำคัญ เวลามีปัญหาอะไร สามารถพูดกันได้ และตัดกันไม่ขาดอยู่แล้ว และยังมีแฟน ที่เป็นได้ทั้งคนรัก และเพื่อน

เพื่อนถึงอย่างไรก็ยังเป็นเพื่อนครับ แต่ความใกล้ชิดอาจจะไม่เหมือนแต่ก่อน เพราะสิ่งที่ต้องทำ และภาระหน้าที่รัดตัวมากขึ้น ก็เลยดูเหมือนจำนวนเพื่อนลดลง

ทุกวันนี้มีเพื่อน แต่ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ ได้แต่คิดถึงกัน นานๆ ก็โทรหากันที