Verified answer

อ์มมม มันมีกี่ชนิดก็ไม่ทราบนะคะ แต่เคยกินมาน่าจะเจอ 2-3แบบแล้ว อย่างแรกก็อย่างที่มีขายทั่วไป อย่างที่สองสีเขียวออกดำ ๆ หน่อย สองชนิดนี้รสชาติเหมือนกัน อย่างที่สามใบมันจะแบน ๆ ตรง ๆ ไม่ค่อยโค้ง ก้านผอมเล็ก มีคนเก็บมาขายเหมือนกัน เวลากินจะกระด้าง ๆ ระคายลิ้น ไม่ค่อยมันเหมือนผักกูดสองชนิดแรก ถ้าดูจากที่ยังนั่งพิมพ์ได้อยู่นี่ กินได้ ยังไม่ตายนะคะ แต่ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าผักกูดที่คุณว่าหน้าเป็นยังไง ถ้าจะบอกให้ลองเด็ดไปโปรยให้ไก่กินก่อนนี่จะใจร้ายมั้ยคะ คือพวกสัตว์จะมีสัญชาตญานรู้ว่าพืชชนิดไหนมีพิษ ชนิดไหนกินได้น่ะค่ะ อย่างในนิทานเรื่องพระสุธนมโนราห์ พระสุธนตอนตามนางมโนราห์ ยังไปกับลิงแล้วกินผลไม้ตามลิงเลยค่ะ

ลักษณะ

ผักกูดคือยอดอ่อนของไม้จำพวกเฟิร์น ลักษณะเป็นกอรากแตกฝอยเป็นกรุจุกใหญ่ ก้านใบแตกจากเหง้าใต้ดิน ก้านใบยาวประมาณ 1 เมตร ใบเป็นแผงแบบขนนก แตกเป็นคู่ขนานตั้งแต่กลางก้านใบไปจนตลอดปลายใบเล็กหงิกงอ ยอดอ่อนและปลายยอดม้วนงอแบบก้นหอยและมีขน

หากเป็นผักกูดนํ้าก็จะขึ้นอยู่แถวริ่มนํ้า ไม่แน่ใจว่ามีกี่ชนิด

สามารถกินสดๆได้ ก็แปลว่าสามารถนำมาผัดได้เหมือนกัน

ผักกูด ( Diplazium esculentum ) เป็นชื่อของผักชนิดหนึ่งที่อยู่ในตระกูลเฟิร์นที่อยู่ในวงศ์ Athyriaceae ซึ่งมนุษย์สามารถนำมาปรุงเป็นอาหารได้ นอกจากจะนำมาเป็นอาหารได้แล้วยังนำมาเป็นสมุนไพรได้อีกด้วย ผักกูดมักจะขึ้นอยู่ตามริมน้ำ

ผักกูด เป็นไม้จำพวกเฟิร์น มีหลายชนิด และเรียกชื่อแตกต่างกันหลายชื่อ ตามลักษณะและท้องถิ่นที่มีผักกูดชอบขึ้นตามที่ชื้นแฉะ บริเวณต้นน้ำลำธาร ลำห้วย ริมร่องสวน บางคนนำมาปลูกในกระถาง เป็นไม้ประดับหรือไม้แต่งสวน ผักกูดส่วนใหญ่ที่กินกันมักจะเก็บจากป่าธรรมชาติ จึงเป็นผักอีกชนิดหนึ่งที่ปลอดภัยในการบริโภค มีในทุกภาคของประเทศ ปัจจุบันมีการเก็บส่งไปขายในประเทศญี่ปุ่นด้วย เพราะเป็นผักที่มีรสชาติดี

ลักษณะทั่วไป เป็นพืชประเภทเฟิร์นมีเหง้าเจริญเติบโตเป็นกอ สูงประมาณ 1 เมตร ใบประกอบแบบขนนก 2 ชั้น ใบย่อยคู่ล่างลดขนาด ปลายใบเรียวแหลม โคนเป็นรูปกึ่งรูปหัวใจ หรือรูปติ่งหู ขอบหยักเว้าลึกเป็นแฉก ปลายมน ขอบหยักเป็นจักถี่ ๆ ใบย่อยออกตรงข้ามกันบนก้านใบ ใบอ่อนม้วนงอแบบก้นหอย มีขนปกคลุม ใบแก่หลังใบมีอับสปอร์ติดอยู่ตามเส้นใบ ใบอ่อนแตกในฤดูฝน

ผักกูดมีลักษณะเด่นที่มีความไวเป็นพิเศษต่อสารเคมีและสภาพแวดล้อม สามารถให้ผักกูดเป็นกระจกสะท้อนความผันแปรของคุณภาพดินและระบบนิเวศได้ เพราะถ้าผักกูดขึ้นที่ไหนที่นั่นมีดินดี และไม่มีสารเคมีปนเปื้อน

คุณค่าทางโภชนาการ ผักกูดที่ชาวบ้านนิยมรับประทานจะเป็นผักกูดที่ออกในหน้าแล้ง เพราะรสชาติอร่อยกว่าฤดูอื่น ซึ่งอาจมีรสฝาดปน ผักกูดมีคุณค่าทางด้านโภชนาการมีธาตุเหล็ก แคลเซี่ยม ฟอสฟอรัส วิตามินเอ วิตามินบีหนึ่ง วิตามินบีสอง วิตามินซี ไนอาซีน เบตา-เคโรทีน โปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรท บำรุงสายตา ช่วยสร้างภูมิคุ้มกันโรค และยังเป็นผักที่เกิดตามธรรมชาติปลอดสารพิษ ปัจจุบันมีการเก็บขายส่งไปยังประเทศญี่ปุ่น ซึ่งชาวญี่ปุ่นจะนิยมนำไปดองเกลือรับประทานเรียกว่า "วาราบิ".....