Verified answer

ครึ ครึ ครึ อย่ามองสิ่งต่างๆเพียงแค่ที่เห็น จงเข้าใจสิ่งต่างๆอย่างที่เป็น

สุนักขัตตัง สุมังคะลัง

สุปะภาตัง สุหุฏฐิตัง

สุขะโณ สุมุหุตโต จะ

สิยิฏฐัง พรัหมะจาริสุฯ

ฤกษ์จะงามมิใช่งามที่ตัวฤกษ์

อรุณเบิกแสงสว่างกระจ่างจ้า

ก็เพียงบอกขณะผันวันเวลา

จะบ่งค่าชั่วดีเห็นไม่เป็นจริง

อันกรรมดีกรรมชั่วเป็นตัวชี้

ถ้าละชั่วทำดีพร้อมทุกสิ่ง

ทั้งกายวาจาใจไม่ประวิง

คือยอดยิ่งมิ่งขวัญมงคลชัย

ถ้าทำดีเมื่อไรได้ดีแท้

ถ้าทำชั่วชั่วแน่อย่าสงสัย

ทำเมื่อใดได้เมื่อนั้นได้ทันใจ

ฤกษ์พานาทีใดไม่สำคัญฯ

ปะทักขิณัง กายะกัมมัง

วาจากัมมัง ปะทักขิณัง

ปะทักขิณัง มะโนกัมมัง

ปะณิธี เต ปะทักขิณา

ปะทักขิณานิ กัตวานะ

ละภันตัดเถ ปะทักขิเณฯ

ผู้ทำดีด้วยกายวาจาใจ

ปณิธานตั้งไว้อย่างคงมั่น

ย่อมได้บุญกุศลผลอนันต์

เพราะดีนั้นบันดาลดีทุกทีไป

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง

รักขันตุ สัพพะเทวตา

สัพพะพุทธา๑ นุภาเวนะ(พุทธา๑ ธัมมา๒ สังฆา๓)

สะทา โสตถี ภะวันตุเตฯ

ขอพุทธานุภาพ๑ จงนำผล(พุทธานุภาพ๑ ธรรมานุภาพ๒ สังฆานุภาพ๓ )

ให้เกิดสรรพมงคลสุขี

ขอเทพไท้ทั้งผองป้องไพรี

ให้เกิดศรีสุขสวัสดิ์พิพัฒน์ชัย(เทอญ)

เสถียรพงษ์ วรรณปก(ราชบัณฑิต)

1.นำสวด(อิมินา สักกาเรณะฯ)

2.อาราธนาศีล(มะยังภัณเต วิสุง วิสุงฯ)

3.อาราธณาธรรม(พรหมมาจากโลกา ธิปติฯ)

4.ถวายสังฆทาน ภัตตาหารฯ

ทำตามลำดับ(จำและสวดให้ได้ ต่อจากนั้น หลังลำดับนั้นๆพระทั่นรู้หน้าที่ดีอยู่แล้ว ฮา..) อย่าสักแต่ว่าอ่าน รู้หน้าที่ แต่จำไม่ได้ บางคนต้องนำหนังสือไปกางอ่านต่อหน้าพระ ยังตะกุกตะกัก เพราะสักว่าอยากทำ

หากทำไม่ได้ ก็เชิญมัคนายก(มรรคนายก) หรือผู้รู้ธรรมพิธี(พราหมณ์หรืออดีตพระ) ช่วยด้วยก็แล้วกัน(อย่าลืมซองปัจจัย)

ที่ว่าอ่าน รู้ยัง..ต้องนิมนต์พระกี่รูป และกี่องค์(พระพุทธทั่นฉันอารายน่ะ ฮา..)

อ่ะ..ไม่มีใครต่อเรื่องคำกล่าวสัมภเวสีเหรอ หุ หุ หุ

มันเป็นเรื่อง”ความเชื่อ”

“เรื่องนี้สุดแต่ใครจะมีความเห็นด้านไหน

ถ้าเชื่อ ก็ยอมรับ

ถ้าไม่เชื่อ ก็ลังเลสงสัย ไม่ก็ปฏิเสธไป เท่านั้นเอง”

มีบางคนไม่เชื่อเรื่องชาตินี้ชาติหน้า

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

ตัวอย่างมีตั้งมากมายที่ทำกรรมไว้ชาตินี้

แล้วต้องรับในชาตินี้เลย

เพราะกฎแห่งกรรมไม่เคยละเว้นใครทั้งสิ้น

ไม่ว่าจะเป็นคนจน หรือคนรวย

คนมียศตำแหน่ง หรือไม่มี

คนมีเส้นก็ไม่ยกเว้น

เพราะกฎแห่งกรรมไม่เคยเล่นตลกกับมนุษย์

แต่มนุษย์ต่างหากที่เล่นตลกกับชีวิตของตัวเอง

ชีวิตหลังความตาย

น่ากลัวกว่าตอนที่ยังมีชีวิตอยู่หลายร้อยเท่า(หากประมาทในชีวิต มีมิจฉาทิฏฐิ)

ถ้ามนุษย์ส่วนใหญ่เชื่อกฎแห่งกรรมจริงๆ

แล้วจะมีใครล่ะ ที่อยากจะทำชั่ว

แต่ถ้าตายไปแล้วบอกว่าเชื่อ

มันก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้แล้วนะ

ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว

เพราะคำว่า”เชื่อ”ก็มีเวลาเหมือนกัน

ลองถามตัวเองดูซิว่า...

เวลาที่จะเชื่อ..เหลืออีกเท่าไหร่กัน(ฮา..)

อิทัง ปุญญะผะลัง

บุญทั้งหลายที่ข้าพเจ้าได้กระทำ

ขอจงแผ่ไปถึงเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย

ที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินมาแล้ว

แต่ชาติก่อน หรือชาตินี้

ขอให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย

ได้มาอนุโมทนา

เมื่ออนุโมทนาแล้ว

ขอให้อโหสิกรรมกัน ตั้งแต่บัดนี้ เวลานี้

สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ

สัพเพ สัตตา อัพพะยา ปัชชา โหนตุ

สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ

สุขขี อัตตานัง ปริหะรันตุ

สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

จงเป็นสุขๆเถิด อย่าได้พยาบาทอาฆาตจองเวร ซึ่งกันและกันเลย

จงเป็นสุขๆเถิด อย่าได้เบียดเบียน ซึ่งกันและกันเลย

จงเป็นสุขๆเถิด อย่าได้มีความทุกข์กาย ทุกข์ใจ ใดใดเลย

จงสุขกาย และสุขใจ รักษาตน ให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้น เทอญ

นะโม ตัสสะ ภควโต อรหโต สัมมา สัมพุทธัสสะ

นะโม ตัสสะ ภควโต อรหโต สัมมา สัมพุทธัสสะ

นะโม ตัสสะ ภควโต อรหโต สัมมา สัมพุทธัสสะฯ

พุทธบูชา ธัมมบูชา สังฆบูชา ปฏิปฏิบูชา

บูชาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าฯ

พุทธัง อาราชธนานัง ธัมมัง อาราชธนานัง สังฆัง อาราชธนานัง

พุทธัง ประสิทธิเม ธัมมัง ประสิทธิเม สังฆัง ประสิทธิเมฯ

อิมินา สักกาเรนะ พุทธัง ปูเชมิ

อิมินา สักกาเรนะ ธัมมัง ปูเชมิ

อิมินา สักกาเรนะ สังฆัง ปูเชมิฯ

อิทัง เม ญาตินัง โหนตุ สุขิตา โหนตุ ญาติโยฯ

ขอบุญกุศลนี้ จงสำเร็จแก่ญาติของข้าพเจ้าทั้งหลาย

สัพเพ สัตตา อเวรา อัพยาปัชชา อนีฆา สุขี อัตตานัง ปริหรันตุฯ

ด้วยอำนาจ คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

ตลอดจนกุศลเหล่าใด ที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วนี้

ขอให้เป็นเหตุ เป็นปัจจัย ส่งผลให้ข้าพเจ้า พร้อมทั้งครอบครัว

จงมีแต่ความสุข ความเจริญ ทั้งทางโลก และทางธรรม

และขออุทิศส่วนกุศลเหล่านี้ ไปยัง บิดา มารดา

ตลอดจน ครูบาอาจารย์ และผู้มีพระคุณทั้งหลาย

ตลอดถึง สรรพสัตว์ทั้งหลาย ตลอดถึง ศัตรูหมู่มารทั้งหลาย

และเจ้ากรรมนายเวร เจ้าที่เจ้าทาง ภูติผีปีศาจ เปรตอสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน

สัตว์นรก ทั้งหมื่นโลกธาตุ ทั่วสากลจักรวาล ขอให้เขาเหล่านั้น

จงรับส่วนบุญกุศลที่ข้าพเจ้าอุทิศให้แล้ว และขอให้เขาเหล่านั้น

จงมีแต่ความสุข ความเจริญ และพ้นจากทุกข์ทั้งปวง

จนถึงที่สุดแห่งทุกข์ คือ พระนิพพาน โดยทั่วหน้ากันเทอญฯ