Verified answer

โซ่น......ทีน แน่ะ

จำได้ม่ากตอนท่านป่วยในโรงพยาบาล โห footท่าน เต็มจอหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ

ส่วนเกียรติคุณอย่างอื่นทุกคนคงรู้จักท่านคิดลึก

ท่านเป็นได้ทุกอย่าง ตั้งแต่ นายทุน เจ้าของ น.ส.พ. คนปากจัด ปากกล้า นักเขียน คอลัมนิสต์ดารา นายธนาคาร นายกรัฐมนตรีแห่งประเทศสารขัณฑ์นักการเมือง ผู้ร่วมก่อตั้งพรรคการเมือง ทั้งประชาธิปัตย์และกิจสังคม นายกรัฐมนตรีแห่งประเทศไทย ปราชญ์ กวี นักตอบจดหมาย นักเสียดสีฝีปากกล้าพอๆกับท่านเบอร์ทรัล รัซเ้ซล

555 และเป็น IDOL ของใครหลายคน

คึกฤทธิ์ท่านเป็นคนคิดลึก กับ รักสิบล้อต้องรอสิบโมง

ก็เกิดจากท่านเป็นแรงดาลใจให้ผู้ประพันธ์เพลงละครับ

ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ ผมว่าท่านต้องแอบมาเล่นรู้รอบแน่ๆ เพราะดูๆแล้วมันน่าจะถูกจริตของท่านมาก

อิอิ ไม่งั้น เราคงสนุกกว่านี้เยอะ

เป็นบุคคลที่หาญกล้าติติง ต่อว่า วิจารณ์

จอมพลผ้าขะม้าแดงในสมัยที่ยังเรืองอำนาจ

โดยที่จอมพลสฤษดิ์ยังพูดว่า ต้องฟัง และไม่กล้าปิดสำนักพิมพ์

ผมนับถือท่านมากจากการอ่านบทความหน้า 4 สยามรัฐ

และเมื่อได้ทราบว่าท่านเป็นอาจารย์ของคุณแม่สมัยเรียนที่ธรรมศาสตร์

และคุณแม่ก็ชื่นชม นับถือมาก ทำให้ยิ่งมีความรู้สึกนับถืออย่างลึกซึ้ง

มารู้ก็เพราะว่าเคยตั้งใจว่าถ้ามีโอกาสได้กราบท่านสักครั้งก็จะเป็นบุญตัว

วันหนึ่งขณะรอลีฟท์จะขึ้นชั้นบนอาคารแห่งหนึ่งอยู่

พอประตูลีฟท์เปิดออก ท่านยืนอยู่คนเดียวและมองตรงมาที่ผม

เพราะเวลานั้นในลีฟท์มีท่านคนเดียว หน้าลีฟท์มีผมคนเดียว

ผมมองเห็นท่านชัดเด่นตรงหน้า ตะลึงจนลืมโลก ท่านเดินออกมา

และเดินผ่านไปแล้ว จึงรู้สึกตัวและเสียดายโอกาสเดียวในชีวิตที่

ไม่ได้ยกมือไหว้ท่าน

รู้จักท่านครั้งแรกในชั่วโมงภาษาไทย ชั้นเรียนที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้เสียแล้ว คงจะนานเกินไป

ถึงจะถูกบังคับให้อ่าน แต่ก็เพลินเพลินและได้ความประทับใจประสาเด็ก ในเรื่อง มอม

ยี่สิบปีโดยประมาณผ่านไป จึงจะได้สัมผัสตัวตนของท่าน ผ่านสายตาของพญาอินทรีย์

ต้องกราบศพคุณรงค์อย่างงาม ที่หนังสือคุณรงค์ ที่เขียนถึงคุณชาย ทำให้ได้รู้จักแง่มุมของสุภาพบุรุษที่น่าจดจำ

เป็นเหมือนภาพอิมเพรสชั่นนิสม์ที่โดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางผู้ชายสมัยปัจจุบัน

ความลุ่มลึกทางความคิด

ความปราดเปรื่องของคมปัญญา

ความเมตตากรุณาต่อชีวิตอื่น

และความสามัญที่ไม่ต้องปั้นแต่ง

คือสุภาพบุรุษผู้น่าเคารพเลื่อมใสของเด็กตกยุคอย่างอิฉันค่ะ

กราบคารวะบุรุษทั้งสองมา ณ คำตอบนี้ค่ะ

ที่บ้านมีหนังสือของท่านหลายเล่มอยู่ แต่ไม่ครบทุกเล่ม ที่ชอบจะมีเรื่องของมอม พม่าเสียเมือง โครงกระดูกในตู้ สี่แผ่นดิน น้ำพริก ห้วงมหรรณพ แล้วอีกหลายเล่มค่ะ เคยอ่านบทความของท่านในหนังสือเล่มไหนไม่ทราบ ที่พูดถึงคนแก่มักจะขี้ใจน้อย ยังจำมาได้จนเดียวนี้ ที่ท่านบอกว่า ต้องคอยเตือนตนเองเวลารู้สึกตัวว่าจะโมโหอาละวาด ให้บอกตัวเองว่า "ใจน้อยแล้วโว้ย ๆ" ชอบมากค่ะ ตอนนี้ก็คอยเอามาบอกตัวเองอยู่

ความทรงจำเกี่ยวกับท่านก็สมัยโน้น รัฐบาลใครจำมิได้ รู้แต่ว่ามีการออกกฏว่าห้ามคนผมยาวออกทีวี พวกคนผมยาวสมัยนั้นต้องรวบผมก่อนออกทีวี มรว.คึกฤทธิ์ท่านก็ผมไม่ได้ยาว แต่เมื่อคนไปสัมภาษณ์ท่านได้มีวาทะที่แปลแล้ว ได้ใจความว่า เรื่องผมก็ผมเรา ศีรษะก็ศีรษะเรา มิได้หนักศีรษะใคร กรุณาอย่ามายุ่งโดยมิได้ร้องขอนะครับ จำได้ว่าตอนนั้นอยู่มัธยม แต่เป็นรร.ที่ให้เด็กชายไว้ผมยาวได้ประมาณ ๕ เซ็นต์ ปรากฏว่าอาจารย์ที่รร.รับลูกรัฐบาล มาสั่งตัดผมนร.ชาย พวกนร.ชายก็รับลูกวาทะของคุณชายคึกฤทธิ์ พอตกลงกันไม่ได้ มีรุ่นพี่(หล่อ ๆ) โกนผมกันเป็นแถวจะได้สั้นสมใจ โอ้ หัวใจสลาย เสียหล่อหมดเลย

ท่านถือเป็นปูชนียบุคคลท่านหนึ่งของไทย เป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 13 และเป็นน้องชายแท้ ๆ ของ ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช อดีตนายกรัฐมนตรี 4 สมัย ของไทย เชื่อว่าใครๆ ก็จำได้ค่ะ

ในวันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2552 ทางองค์การยูเนสโกได้ประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์เป็นบุคคลสำคัญของโลก ใน 4 สาขา ได้แก่ การศึกษา วัฒนธรรม สังคมศาสตร์ และสื่อสารมวลชน

ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ มีบุคลิกที่โดดเด่นเป็นตัวของตัวเองที่ทุกคนรู้จักดี คือ วาทะศิลป์ ได้รับฉายาจากนักการเมือง และสื่อมวลชนมากมาย เช่น "เฒ่าสารพัดพิษ" "ซือแป๋ซอยสวนพลู" ภายหลังเมื่อมีอาวุโสสูงวัย จนสามารถแสดงความเห็นทางการเมือง ได้อย่างตรงไปตรงมา โดยไม่ต้องเกรงกลัวอิทธิพลใดๆ จึงได้รับฉายาว่า "เสาหลักประชาธิปไตย" นอกจากนี้อีกฉายาหนึ่งที่ใช้เรียก ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ในบางแห่งคือ "หม่อมป้า"

เราชอบเรื่องสั้น "มอม" อ่านแล้วน้ำตาร่วงค่ะ ซึ้ง

ไม่ทันตอนท่านมีตำแหน่งทางการเมือง และตอนโตมาหน่อยหม่อมคึกฤทธิ์ชราภาพมากแล้ว

ความชื่นชม เริ่มจากตอนเป็นเด็กประถม ที่บอร์ดหน้าห้องเรียนจะมีวลีเด็ดๆดีจากท่านมาติดอยู่เรื่อยๆ

หลังจากนั้นพอเข้ามัธยม ก็เริ่มได้มีโอกาสอ่านหนังสือท่านมาเรื่อยๆหลายเล่มค่ะ

ตั้งแต่สี่แผ่นดิน ซูสีไทเฮา ไผ่แดง โครงกระดูกในตู้(ชอบเล่มนี้มาก) มอม เพื่อนนอน ฉากญี่ปุ่น ยิว ราโชมอนค่ะ

ส่วนกาเหว่าที่บางเพลงไม่เคยอ่าน ได้แต่ดูหนังค่ะ

ส่วนใหญ่หนังสือจะแนวประวัติศาสตร์การเมือง ซึ่งต้องใช้เวลาอ่านนาน ...เลยอ่านได้เท่านี้แหละ บางเล่มอ่านไป 3 รอบยังจำรายละเอียดไม่หมดเลยค่ะ อย่างซูสีไทเฮา น่ะค่ะ

แม่พลอย นางเอกเรื่องสี่แผ่นดิน

คือ ความทรงจำในส่วนของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ของเรา

โตเมืองนอก เรียนหนังสือเมืองนอก มีเมียแหม่ม

แต่ในจิตใจนั้นไทยแท้้ๆ

..............................................................................................................แก้ไข

คุณชายคึกฤทธิ์มิได้มีภรรยาต่างชาติ ท่านสมรสกับม.ร.ว.พักตร์พริ้ง ทองใหญ่

กราบขอบคุณท่านโพสต์ข้างล่างที่อนุเคราะห์ความเข้าใจผิดของข้าน้อย.... คารวะ ๓ ขวด..อิอิ...

เกียรติยศที่ได้รับ

- พ.ศ. 2531 ได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เลื่อนยศจากสิบตรี เป็นพลตรี (ทหารราชองครักษ์พิเศษ)

- ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ประจำ พ.ศ. 2528

ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ป่วยด้วยโรคหัวใจจนต้องเข้ารับการผ่าตัดที่สหรัฐอเมริกา เมื่อพ.ศ. 2530 และเข้ารับการรักษาพยาบาลเรื่อยมาเป็นระยะๆ จนกระทั้งถึงแก่อัญกรรม ณ โรงพยาบาลสมิติเวช กรุงเทพฯ เมื่อวันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2538

http://www.praphansarn.com/new/c_writer/detail.asp...

เคยอ่านหนังสือเรื่องหลายชีวิตที่ท่านแต่ง

เกิดช้าไปหน่อยเลยไม่ทันช่วงที่ท่านมีบทบาทโดดเด่นเห็นด้วยตาตนเอง

เริ่มรู้ความก็ในช่วงบั้นปลายของชีวิตท่านซะแล้ว

แต่เท่าที่ฟังจากผู้ใหญ่ในครอบครัว..ท่านเป็นวีรบุรุษในตำนาน(แบบที่ป๋าท่อดูดบอก) ^^o

และเท่าที่ได้อ่านเนื้อเรื่องหรือบทความต่างๆที่เกี่ยวกับท่านจากหลายๆที่ ก็ยิ่งเพิ่มพูนความศรัทธาในตัวท่านมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆกับความลุ่มลึกของท่าน,ความรักชาติของท่าน(น่าชื่นชมแบบที่Khun Ya ว่ามาจริงๆ)

และเชื่อว่าส่วนนึงที่พรรคปชป.ยังมีคะแนนเสียงเหนียวแน่นก็เพราะความศรัทธาในตัวของผู้ก่อตั้งอย่างท่านยังไม่จางหายไปจากใจคนไทย(รุ่นเดอะสู่ลูกหลาน)

ขอขอบคุณผู้ถามที่ให้ข้อมูลเรื่องหนังสือค่ะ..มีอาหารสมองชั้นดีมาเพิ่มอีกแล้ว ^___^